39 jaar lang is Jos samen met zijn vrouw Rosi. "Ik doe er alles aan om de veertig vol te maken". Rosi lijdt aan de ziekte van Alzheimer, en zou eigenlijk al in een verpleeginrichting opgenomen worden opgenomen. Haar man Jos weigerde dat. "Iedereen heeft het altijd over kwaliteit van zorg. Maar kwaliteit van zorg is ook dat je kunt zijn op de plek waar je het liefste bent. En thuis is toch wel heel erg fijn". Jos wordt daarbij geholpen door de vrijwilligers van Handen in Huis.
Vroeg hulp aanvaarden
"De druk op mantelzorgers wordt steeds groter. Er wordt vanuit de overheid steeds meer gevraagd van naasten om een rol te spelen in de zorg bij dementie", zo vertelt Marjolein de Vugt, hoogleraar dementie aan MUMC+. "Opname in het verpleeghuis moet zo lang mogelijk uitgesteld worden. Mensen willen dat zelf ook vaak graag. Het betekent wel dat het heel belangrijk is om zo vroeg mogelijk hulp te aanvaarden. Voor mensen is dat niet gemakkelijk. Ze willen het liefst alles zelf doen. Maar als ze op tijd hulp aanvaarden, is er een structuur op het moment dat het niet anders meer kan."
Impact op gedrag en persoonlijkheid
Rosi beleeft haar ziekte vaak vol goede moed, maar vandaag treffen we haar op een mindere dag. Ze moest vroeger opstaan dan gebruikelijk, en daardoor is de glimlach afwezig. "De stemming kan vanuit het niets omslaan. Van positief naar negatief, boos en stug. Niet van agressie", zo verklaart Jos Claus. "Ook je gedrag wordt door je hersenen aangestuurd, en je emoties. Je ziet dat de impact van de ziekte ook goed te zien is op gedrag en persoonlijkheid", aldus Marjolein de Vugt. "Meer ontremd raken, somber of ontstemd, dat is ook een gevolg van het ziekteproces dat in die hersenen plaatsvindt."
Leren begrijpen
"Iedere vergelijking gaat natuurlijk mank, maar ik heb vroeger honden opgeleid", zo vervolgt Jos Claus. "Vooral bij de hond als huisdier heb ik altijd gezegd: ik leid niet de hond op, maar ik leid de eigenaar op. Die eigenaar moet de hond leren begrijpen, en zo is het hiermee ook. De omgeving moet leren hoe ze hiermee om leren gaan. Ik geef het voorbeeld van tanden poetsen, dat lukt de ene dag wel en de andere dag niet. Als je daarmee geconfronteerd wordt de eerste tijd, denk je vaak dat het onwil is. Maar dat is het niet. De ander weet gewoon niet meer hoe het moet, die tanden poetsen. Dat begrijp je niet vanaf het allereerste moment".
Klik hier voor het verhaal van Jos Claus en Rosi.
Meer afleveringen van Samen Vooruit met Dementie